کد مطلب:36143 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:28

گنجینه پرسمان » اعتقادات

درباره تبيين «معاد» چه تفاوتي بين قرآن و ديگر كتب آسماني وجود دارد؟

تفاوت روشي كه ميان قرآن و تورات كنوني و برخي از كتابهاي عهد عتيق دربارة آثار اطاعت و معصيت خدا وجود دارد، اين است كه قرآن نتيجه پيروي از فرمانهاي الهي را نيل به نعمتهاي اخروي و سرانجام معصيت و گناه را، ورود به دوزخ و سوختن در آن ميداند، ولي تورات، نتيجه پيروي از احكام خدا را رسيدن به ارض موعود اين دنيا، و تمتع از لذت و نيل به حكومت ميداند و نتيجه نافرماني و گناه را، قحطي و اسارت و هلاك معرفي ميكند.
اينك نمونههائي را يادآور ميشويم:
او امر خداوند، خداي خود و قوانيني كه شما را امر فرموده است با جهد تمام نگاه داريد. آنچه كه در نظر خداوند است و نيكوست، معمول دار تاآنكه با تو خوش باشد و به زمين خوبي كه خداوند با پدرانت سوگند ياد خورده بود، داخل شده، به تصرف آوري...
خداوند ما را امر فرموده كه تمامي اين قوانين را معمول داريم و از خداوند، خداي خود بترسيم تا در همه اوقات با ما خوش باشد كه ما را مثل امروز زنده نگاه دارد (تورات، سِفر مثني، باب ششم، جملههاي 17،18و 24).
بدان خداوند، خداي تو، اوست خدا، خداي ايمني كه عهد و رحمت را با كساني كه او را دوست دارند و اوامر او را نگاه دارند، تا هزاران طبقه مرعي ميدارد، و كساني كه او را بغض مينمايند ايشان را آشكارا سزا ميدهد تا ايشان را هلاك سازد، بلكه با كساني كه او را عداوت مينمايند، تأخير ننموده ايشان را آشكار سزا ميدهد (تورات، سفر مثني، باب هفتم، جملههاي 9و10).
تمامي اوامري كه امروز به تو امر ميفرمائيم، جهت معمول داشتن نگاه داريد تا آنكه زنده مانده و زياد شويد و به زميني كه خداوند دربارهاش به آبادي شما سوگند ياد نموده بود، داخل شده، به تصرف آوريد.
اما اگر شما و پسران شما از متابعت من برگرديد و اوامر و فرائض به پدران شما دارم، نگاه نداشته و رفته خدايان ديگر را عبادت نموده، ايشان را سجده نمائيد، آنگاه، اسرائيل را از روي زميني كه به ايشان دادم منقطع خواهم ساخت (عهد عتيق، كتاب اول، ملوك، فصل نهم، جملههاي 4،5و6).
پاداشها و كيفرهائي كه در عهد عتيق وارد شده است، غالباًبه همين منوال است، ولي هرچند در تورات، جملههاي صريحي درباره روز قيامت وارد نشده است، اما در عهد عتيق، جملههاي صريحي دربارة زندگي پس از مرگ وجود دارد.
صريحترين جملهاي كه در عهد عتيق درباره معاد وارد شده است، جمله زير است:
ميراننده وزنده كننده، وزير آورنده به قبر و بيرون آورنده، خداوند است. (كتاب اول سموئيل، فصل دوم، جمله6).
از اين فراز كه بگذريم، فرازهاي زير، به گونهاي روشن، حاكي از تحقق رستاخيز در روي زمين ميباشد:
در روز حدت خداوند نه نقره و نه طلاي ايشان به رهانيدن ايشان قادر خواهد بود، آن روز كه تمامي زمين از آتش غيرت او خواهد سوخت، زيرا كه به زودي زود تمامي ساكنان زمين را به انجام خواهند رسانيد (عهد عتيق، كتاب اصفياء نبي، فصل اول، جمله18).
مردگان تو زنده خواهند شد و اموات خواهند برخاستاي شما كه ساكنان د رخاك هستيد، بيدار شده ترنّم نمايند، چون كه شبنم تو، مثل شبنم گياه است و زمين، اموات را بيرون خواهد انداخت (عهد عتيق، كتاب اشعياء، باب 26، جمله 19).
اين جملهها ميتواند روشنگر نظر صريح عهد قديم دربارة معاد باشد باز در عهدين جملههائي پيدا ميشود كه به گونهاي قابل تطبيق بر معاد ميباشد مانند اين فراز:
دانشمندان مثل نور سپهر و كساني كه بسياري را به راه صداقت رهبري نمايند مانند ستارگان تا ابد درخشان خواهند بود (كتاب دانيال، فصل 2 ، جمله 3 اين فرازها از ترجمه عهد عتيق معروف به چاپ فاضل خان).
7- معاد در عهد جديد
سير و گردش در محتويات انجيلهاي چهارگانه، ما را به يك اصل مهم رهبري ميكند و آن اين كه نه تنها حضرت مسيح، وجود رستاخيز را به طور زباني تبليغ كرده است، بلكه عملاً به وسيله احياء مردگان، نمونهاي از رستاخيز انسان را برامت خود نشان داده است، در اين جا به فرازهائي از اناجيل نگاه ميكنيم:
آيا مطالعه نمودهايد آنچه از خدا دربارة برخاستن مردگان به شما گفته شده است كه خداي ابراهيم و خداي اسحاق و خداي يعقوب منم و خدا، خداي مردگان نيست بلكه خداي زندگان است!؟(انجيل متي، باب 22، جملههاي 31و32).
مرثا (نام زني است كه برادر او مرده بود) گفت: اي آقا، اگر تو در اينجا ميبودي، برادر من نميمرد، ليكن الان ميدانم كه هر چه تو از خدا بخواهي، خدا به تو خواهد داد. عيسي به او گفت: كه برادر تو خواهد برخاست مرثا به او گفت: ميدانم كه در قيامت در روز بازپسين خواهد برخاست، عيسي(ع) به او فرمود: آن كس كه بر من ايمان ميآورد، با وجود اين كه بميرد زنده خواهد بود و هر آن كسي كه زنده است و بر من ايمان ميآورد تا ابد نخواهد مرد (انجيل يوحنا، فصل 11، جملههاي 21و26).
در اين دو فراز، وجود رستاخيز به صورت يك امر مسلم و بهطور روشن القاء شده است و در پارهاي از موراد مسأله رستاخيز، به تعبيرهاي ديگر، مانند حيات جاويدان، روز جزا و آمرزش و عذاب جهنم و بهشت، مطرح گرديده است:
خواهش پدر كه مرا فرستاد، اين است كه هر چه به من بخشيد، من هيچ چيز آن را ضايع نكنم، بلكه در روز بازپسين آن را برخيزانم و خواهش آن كس كه مرا فرستاده، اين است كه هر كس كه پسر را ببيند و بر او ايمان بياورد، مالك زندگاني جاوداني بشود و من او را در روز بازپسين، خواهم برخيزانم (انجيل يوحنا، فصل6، جملههاي 39و40).
ناگاه شخصي آمده وي را گفت اي استاد نيكوي من، چه كار نيكو به عمل آورم تا زندگي جاويد يابم، گفت: از چه رو مرا خوب گفتي و حال آنكه هيچ كس خوب نيست جز يكي و آن خدا است و اگر اراده داري كه داخل حيات شوي، فرائض را نگاهدار. گفت: كدام فرائض، عيسي گفت: همين كه قتل مكن، زنامكن، دزدي مكن، شهادت زورمگو، پدرومادر خود را محترمدار و آشناي خود را چون خود دوستدار جوان گفت: همه اين گفتهها از ابتداي جواني خود محفوظ داشتهام.. عيسي(ع) گفت: اگر قصد آن داري كه كامل گردي برو اشياء خود را فروخته به فقراء تسليم نما كه در آسمان گنجي خواهي يافت عيسي شاگردان خويش را فرمود: شخص ثروتمند، در نهايت دشواري داخل ملكوت آسمان خواهد گشت (انجيل متي، باب1، تلخيص از جملههاي 16و23).
حكم مكنيد تا بر شما حكم نشود، زيرا كه به آن طريق كه ميكنيد، حكم بر شما خواهد شد و به همان پيمانه كه ميپيمائيد، از براي شما پيموده خواهد شد (انجيل متي، باب 7، جملههاي 1و2).
زيرا آن روز كه فرزند انسان در جلال پدر خود با ملائكه خويش خواهد آمد، آنگاه هر كس را بر وفق عمل او جزا خواهد داد (انجيل متي، باب 16، جمله 27).
عيسي(ع) به ايشان فرمود: شما كه مرا متابعت نموديد در تولد نو اندر آن زمان، كه فرزند انسان بر كرسي جلال خود نشيند شما نيز بر دروازده تخت جلوس خواهيد نمود (انجيل متي، باب19، جمله 28).
تمام گناهان بني آدم، آمرزيده خواهد شد، مگر آن كه به روح القدس كفر گويند كه هرگز آمرزيده نخواهند شد بلكه مستوجب عذاب ابديست (انجيل مرقس، باب3، جمله 28).
به همين وضع در انتهاي دنيا خواهد گرديد كه فرشتگان بيرون خواهند آمد و بدان را از ميان راستان اخراج خواهند نمود و آنها را در تنور آتش خواهند افكند (انجيل متي، باب 13، جمله 49و50).
واي بر شما اي نويسندگان و فريسيان رياكار... اي افعيها و مار زادهها چسان از عقوبت دوزخ خواهيد گريخت؟ (انجيل متي، باب23، جمله33).
پس هرگاه كه دست تو را بلغزاند، قطعش بنما كه براي تو بهتر است كه بيدست داخل حيات شوي، از آنكه دو دست داشته باشي در جهنم وارد شوي، در آتشي كه خاموش نميشود هرگاه پاي تو را بلغزاند ببري بهتر است (انجيل مرقس، باب 9، جملههاي 43و50).
بهشت دراناجيل
دراناجيل از دوزخ به طور مكرر نام برده شده است (انجيل متي، باب 16، جمله 18 ميگويد: درهاي جهنم بر وي استوار نخواهد بود، و نيز در انجيل لوقا، باب 16، جمله 23، ميگويد: و در جهنم چون به عقوبت گرفتار ميبود...).
ولي از بهشت و نعمتهاي آن، كمتر سخن به ميان آمده است آن هم به تعبيرهاي حيات جاودان، ملكوت آسمان و ... .

---

معاد انسان و جهان
آية الله جعفر سبحاني